Zihnin hissettiği, antik çağların insanlarının düşündüğü gibi, durağan bir içsel mekandır. Bir tiyatroyu andırır. İçinde kendimizi resmederiz ve resimler hatırlamamızı sağlar. Bazı fotoğrafların bilindikliği şimdiye ve yakın geçmişe dair duygularımızı inşa eder. Fotoğraflar bir totem gibidir kimi zaman. Hatırlamamızı sağlar ve uzak geçmişe dair duygularımızı tazeler.
Kollektif hafıza diye bir şey yoktur, kolektif suç diye bir şey olmadığı gibi. Ama kolektif öğreti diye bir şey vardır. Hafıza bireyseldir, çoğaltılamaz. Sahibiyle birlikte ölür. Kolektif hafıza denen şey hatırlamak değil, taahhüt etmektir. "Bu önemli" demektir. Ve bu, "nasıl öyle oldu"nun öyküsüdür. Resimler o öyküyü zihnimize kazır...
Divine Fits – For Your Heart
Mint Julep – I Never Wanted You
0 yorum:
Yorum Gönder